De laatste koers van 2019
Met de toename van kerstliedjes op de radio, komt de kerstvakantie steeds dichterbij. De laatste weken voor de vakantie zijn altijd het drukst en de vakantie komt altijd net op tijd. Bij de kerstvakantie hoort ook het NK, een wedstrijd die voor veel rijders toch een hoogte puntje is in het seizoen, er is er tenslotte maar 1 van per jaar en er is een rood wit blauw pak te winnen. De wedstrijd in Breda is de laatste van 2019 en zo ook de generale repetitie voor het NK in Enschede op nieuwjaarsdag. De A6 ploeg is al flink op stoom dit jaar en er is bijna geen podium zonder een dame in een groen autootjes pak. Onze ploeg Jacobus startte dit seizoen met wat minder ervaring binnen het team, maar weet zich toch steeds meer te laten zien en we eindigen ook steeds wat plekjes hoger.
Voor de wedstrijd doen we een korte bespreking met Anton. Bijzonder vandaag: Bente is er voor het eerst weer bij sinds oktober. Ik zelf voel me toch wel wat moe van de laatste drukke studie weken, waarvan de deadlines altijd op vrijdagavond voor de vakantie zijn. Wel heb ik veel zin om ons als team weer te laten zien, we reden in Utrecht ten slotte een lekkere koers.
Al bij het inrijden voel ik dat er iets niet super gaat bij mij, mijn linker schaatst klapt heel hard dicht en ik kan geen echte lekkere slagen maken. Hier is echter niks meer aan te doen dus de knop gaat om en ik ben vastberaden om er een mooie koers van te maken, later thuis die avond check ik mijn schaatsen en kom erachter dat het boutje van mijn linker schaats tussen mijn schoen en onderstel aan de achterkant volledig loszit en mijn ijzer daardoor flinke speling heeft aan de achterkant.
Zodra de wedstrijd begint hou ik me nog een beetje rustig in het peloton, ik zie wel dat Bente, Yvonne en Sandra lekker in de wedstrijd zitten en goed met groepjes mee zitten. Ik probeer mijn plekje en in mijn slag nog een beetje te vinden. Ik rij wat verder naar de buitenkant van het peloton en zie aan de voorkant een groep wegrijden met alle klassementsdames waar wij bij moeten zitten! Ook Sandra heeft dit door maar ziet mij buitenom komen en naar de groep toerijden. Hierdoor controleert Sandra de kop van het peloton mooi waardoor de groep wat ruimte krijgt. Ik schaats nog steeds niet top, maar het enige wat ik moet doen is volgen want de groep wil graag rondkomen. Na flink doorrijden lijkt het peloton het op een gegeven moment op te geven en komen wij steeds sneller dichtbij. Ook Sandra sluit nog bij ons aan, zij was gevallen maar kon gelukkig bij ons aansluiten, waardoor ze nog wat kopwerk kon doen en zelf weer kon aansluiten bij de koers op het moment dat we de ronde pakken.
Wanneer ik terug kom in het peloton ben ik eerst best blij, ik heb mijn doel: een rondje pakken, gehaald. Dan slaat er wat onzekerheid toe, de koers is nog zeker niet afgelopen met ongeveer 30 rondes op het bord en ik moet straks een finale gaan rijden met en groep hele sterke dames. Na overleven tot de peloton sprint begint de finale en ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet doen, er zijn veel sprinters en ik ben daar zelf nog niet zo goed in. Ik zoek Anne Tauber op om achter te zitten omdat ik verwacht dat zij nog een ontsnappingspoging zal doen en hoop met haar mee te kunnen. Dit gebeurd inderdaad maar Lollobrigida is zo sterk dat zij alles wat probeert weg te komen binnen een paar slagen weer dicht heeft gereden. Voor mij zit er niks anders op dan de finale gewoon uitrijden en super tevreden te zijn met mijn eerste kopgroep en mijn 9e plaats wat mijn eerste top 10 notering is.
Ook Imke die er goed voor staat in het klassement zit in de kopgroep en ik zie dat de A6 ploeg er met zijn alle voor gaan om Imke in staat te stellen deze wedstrijd zo hoog mogelijk te eindigen. Pien was helaas betrokken bij een valpartij maar Manon en Beau controleren het peloton sterk samen en eindigen samen met Bente bij de eersten in de pelotonsprint. In de finale eindigt Imke helaas net naast het podium, maar Imke wat laat jij sterke wedstrijden zien de afgelopen weken, laat dat NK maar komen!
